براکت اتصالی است که با هدف درگیر کردن سیم قوسی شکل ارتودنسی با چسب یا باند بر روی دندان محکم می‌شود. این قطعات مربعی شکل، معمولا روی هر دندان چسبانده می‌شود. براکت اندازه‌ها و حالت‌های مختلفی دارند که از آن جمله می‌توان به خودبازشونده یا سلف لیگیت، لینگوال (زبانی یا پشت دندانی) و تیتانیومی اشاره کرد. رایج‌ترین و پرکاربردترین نوع براکت ارتودنسی براکت فلزی است که نسبت به دیگر انواع براکت از مزایای متعددی همچون قابل بازیافت بودن، استریلیزه بودن، مقاومت بالا در برابر فشار، سایش حداقل و هزینه مناسب برخوردار است.