ارتودنسی دندان

ارتودنسی دندان یکی از رشته‌های دندانپزشکی است که به بهبود ترتیب و قرارگیری دندان‌ها، فک‌ها و جوانب صورت می‎‌پردازد. هدف اصلی ارتودنسی، بهبود عملکرد فک و دندان و بهبود ظاهر فرد است.

درمان ارتودنسی شامل استفاده از ابزارهایی است که با تحریک و جابجایی دندان‌ها و فک‌ها، در طی مدت زمانی خاص، به بهبود قرارگیری آن‌ها کمک می کنند. از جمله ابزار استفاده شده در ارتودنسی می توان به

براکت‌ها

سیم‌ ارتودنسی

کش‌های ارتودنسی

و… اشاره کرد.

علاوه بر بهبود قرارگیری دندان‌ها و فک‌ها، ارتودنسی می‌تواند تاثیر مثبتی بر روی سلامت کلی دهان و صورت فرد داشته باشد. به عنوان مثال، درمان ارتودنسی می‌تواند به حفظ بهداشت دهان و جلوگیری از بروز عفونت‌های دهانی کمک کند.

سیم‌ ارتودنسی:

سیم‌های ارتودنسی یکی از اصلی‌ترین بخش‌ها در درمان ارتودنسی هستند که به کمک آن‌ها، می‌توان به تغییر پوزیشن دندان‌ها و همچنین تحریک رشد استخوان فک‌ها و تنظیم بیشتر رابطه بین فک و دندان‌ها دست یافت.

این سیم‌ها معمولا از جنس فلزی (مانند استیل)، نیکل-تیتانیومی، یا آلیاژهای مس برنج استفاده می‌شوند. سیم‌های فلزی قدرت بیشتری نسبت به سیم‌های نیکل-تیتانیومی دارند ولی برای برخی بیماران ممکن است مسبب تحریکات ناخوشایند شود.

جنس نیکل-تیتانیومی از این لحاظ که از خاصیت حافظه‌داری برخوردار هستند، برای تحریک دندان‌ها به طور مداوم و با قدرت کمتر به کار می‌روند. همچنین، سیم‌های نیکل-تیتانیومی به دلیل این‌که تحریکات زیادی روی دندان‌ها اعمال نمی‌کنند، برای بیمارانی که دندان‌های حساس دارند مناسب‌تر هستند.

سیم‌های برنجی از جنس مس برنج هستند که به دلیل شفافیت بالای آن‌ها به رنگ دندان‌ها بسیار نزدیک است ولی در مقابل سایر سیم‌ها قدرت کمتری دارند.

به علاوه، هر سیم ارتودنسی نوعی انعطاف پذیری دارد که به آن “ریزپیچیدگی” یا “شکل‌پذیری” گفته می‌شود. این خاصیت به لحاظ تغییر شکل سیم‌ها برای تنظیم بیشتر دندان‌ها بسیار مهم است.

کش ارتودنسی:

کش‌های ارتودنسی ابزارهایی هستند که به منظور تصحیح جایگاه دندان‌ها و فک‌ها در ارتودنسی استفاده می‌شوند. عملکرد این کش‌ها بر اساس قانون نیوتن برای حرکت اجسام بر روی سطوح صلب است و با ایجاد فشار و کشش بر روی دندان‌ها، آن‌ها را به موقعیت جدیدی منتقل می‌کنند.

با گذشت زمان و استفاده مداوم از کش‌های ارتودنسی، دندان‌ها به شکلی جدید به همراه فک‌ها تغییر می‌کنند و به موقعیت درستی منتقل می‌شوند.

عملکرد کش‌های ارتودنسی به طور کامل با آرامی و به مرور زمان صورت می‌گیرد. برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب، بیمار باید به صورت منظم هر چهار تا شش هفته یک‌بار به پزشک ارتودنتیست خود مراجعه کند. همچنین، بیمار باید در فواصل زمانی کوتاهی، کش‌های ارتودنسی خود را تعویض کند.

براکت ارتودنسی:

براکت‌های ارتودنسی، ابزارهایی هستند که به منظور تصحیح موقعیت دندان‌ها در روش ارتودنسی استفاده می‌شوند. قطعات کوچکی که بر روی سطح دندان‌ها چسبانده می‌شوند و با استفاده از کشش‌ و فشار، موقعیت دندان‌ها را تغییر می‌دهند.

براکت‌های ارتودنسی معمولاً از فلز یا سرامیک ساخته می‌شوند. براکت‌های فلزی از استحکام بالاتری برخوردارند و قابلیت تحمل انواع فشارها را دارند. در مقابل، براکت‌های سرامیکی به دلیل رنگ و شفافیت بیشتر، برای افرادی که دیده شدن  ارتودنسی آن‌ها برایشان خوشانیند نیست، بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند.

ارتودنسی دندان

ارتودنسی دندان یکی از رشته‌های دندانپزشکی است که به بهبود ترتیب و قرارگیری دندان‌ها، فک‌ها و جوانب صورت می‎‌پردازد. هدف اصلی ارتودنسی، بهبود عملکرد فک و دندان و بهبود ظاهر فرد است.

درمان ارتودنسی شامل استفاده از ابزارهایی است که با تحریک و جابجایی دندان‌ها و فک‌ها، در طی مدت زمانی خاص، به بهبود قرارگیری آن‌ها کمک می کنند. از جمله ابزار استفاده شده در ارتودنسی می توان به

براکت‌ها

سیم‌ ارتودنسی

کش‌های ارتودنسی

و… اشاره کرد.

علاوه بر بهبود قرارگیری دندان‌ها و فک‌ها، ارتودنسی می‌تواند تاثیر مثبتی بر روی سلامت کلی دهان و صورت فرد داشته باشد. به عنوان مثال، درمان ارتودنسی می‌تواند به حفظ بهداشت دهان و جلوگیری از بروز عفونت‌های دهانی کمک کند.

سیم‌ ارتودنسی:

سیم‌های ارتودنسی یکی از اصلی‌ترین بخش‌ها در درمان ارتودنسی هستند که به کمک آن‌ها، می‌توان به تغییر پوزیشن دندان‌ها و همچنین تحریک رشد استخوان فک‌ها و تنظیم بیشتر رابطه بین فک و دندان‌ها دست یافت.

این سیم‌ها معمولا از جنس فلزی (مانند استیل)، نیکل-تیتانیومی، یا آلیاژهای مس برنج استفاده می‌شوند. سیم‌های فلزی قدرت بیشتری نسبت به سیم‌های نیکل-تیتانیومی دارند ولی برای برخی بیماران ممکن است مسبب تحریکات ناخوشایند شود.

جنس نیکل-تیتانیومی از این لحاظ که از خاصیت حافظه‌داری برخوردار هستند، برای تحریک دندان‌ها به طور مداوم و با قدرت کمتر به کار می‌روند. همچنین، سیم‌های نیکل-تیتانیومی به دلیل این‌که تحریکات زیادی روی دندان‌ها اعمال نمی‌کنند، برای بیمارانی که دندان‌های حساس دارند مناسب‌تر هستند.

سیم‌های برنجی از جنس مس برنج هستند که به دلیل شفافیت بالای آن‌ها به رنگ دندان‌ها بسیار نزدیک است ولی در مقابل سایر سیم‌ها قدرت کمتری دارند.

به علاوه، هر سیم ارتودنسی نوعی انعطاف پذیری دارد که به آن “ریزپیچیدگی” یا “شکل‌پذیری” گفته می‌شود. این خاصیت به لحاظ تغییر شکل سیم‌ها برای تنظیم بیشتر دندان‌ها بسیار مهم است.

کش ارتودنسی:

کش‌های ارتودنسی ابزارهایی هستند که به منظور تصحیح جایگاه دندان‌ها و فک‌ها در ارتودنسی استفاده می‌شوند. عملکرد این کش‌ها بر اساس قانون نیوتن برای حرکت اجسام بر روی سطوح صلب است و با ایجاد فشار و کشش بر روی دندان‌ها، آن‌ها را به موقعیت جدیدی منتقل می‌کنند.

با گذشت زمان و استفاده مداوم از کش‌های ارتودنسی، دندان‌ها به شکلی جدید به همراه فک‌ها تغییر می‌کنند و به موقعیت درستی منتقل می‌شوند.

عملکرد کش‌های ارتودنسی به طور کامل با آرامی و به مرور زمان صورت می‌گیرد. برای رسیدن به نتیجه‌ای مطلوب، بیمار باید به صورت منظم هر چهار تا شش هفته یک‌بار به پزشک ارتودنتیست خود مراجعه کند. همچنین، بیمار باید در فواصل زمانی کوتاهی، کش‌های ارتودنسی خود را تعویض کند.

براکت ارتودنسی:

براکت‌های ارتودنسی، ابزارهایی هستند که به منظور تصحیح موقعیت دندان‌ها در روش ارتودنسی استفاده می‌شوند. قطعات کوچکی که بر روی سطح دندان‌ها چسبانده می‌شوند و با استفاده از کشش‌ و فشار، موقعیت دندان‌ها را تغییر می‌دهند.

براکت‌های ارتودنسی معمولاً از فلز یا سرامیک ساخته می‌شوند. براکت‌های فلزی از استحکام بالاتری برخوردارند و قابلیت تحمل انواع فشارها را دارند. در مقابل، براکت‌های سرامیکی به دلیل رنگ و شفافیت بیشتر، برای افرادی که دیده شدن  ارتودنسی آن‌ها برایشان خوشانیند نیست، بسیار مورد توجه قرار می‌گیرند.